Przedszkole miejscem wprowadzania dzieci w świat tradycji ludowych, obyczajów i kultury.” – zebranie informacji nt. charakterystycznych obrzędów w wybranych regionach Polski.

Głównym celem edukacji regionalnej w przedszkolu jest wspomaganie indywidualnego rozwoju każdego dziecka z pomocą rodziny, w oparciu o współpracę ze środowiskiem lokalnym.

Termin indywidualizacja nauczania może być rozumiany i rozpatrywany pod względem różnych kategorii. Warto byłoby zaznaczyć, że nie jest pojęciem nowym, gdyż na przestrzeni lat był obiektem zainteresowania wielu pedagogów. Indywidualizacja to „uwzględnienie w systemie dydaktyczno-wychowawczym różnic indywidualnych między uczniami i stosowanie takich zabiegów pedagogicznych, które przy uwzględnieniu owych różnic, sprzyjają maksymalnemu rozwojowi osobowości uczących się”. Helena Wolny określiła indywidualizację, jako jedną z nowszych zasad nauczania, polegającą na uwzględnianiu przez nauczyciela, w toku nauki szkolnej, różnic między uczniami, będącymi w tym samym wieku. Różnice owe dotyczą – zdaniem autorki – zdolności, zainteresowań, tempa pracy, sposobów przyswajania wiedzy oraz motywacji uczenia się. Na potrzeby niniejszego opracowania zostały przyjęte powyższe pojęcia, gdyż zakładają one konieczność wnikania w aspekty, powodujące różnice indywidualne między wychowankami w celu niwelowania rozbieżności intelektualno-osobowościowych. Jak należy zorganizować proces edukacyjny, aby był interesujący w odniesieniu do każdego dziecka? Z pewnością, rozpoznawanie różnic indywidualnych między uczniami i uwzględnianie ich w pracy, to sprawy trudne i niezwykle złożone, bo każde dziecko wymaga od nas szczególnej uwagi. Aby sprostać tym wymaganiom, podjęłyśmy próbę zaprezentowania rozwiązań organizacyjnych, programowych, metodycznych. Mamy nadzieję, że pozwolą nauczycielom wspomagać rozwój uczniów z uwzględnieniem ich indywidualnej sytuacji. Przed szkołami trudne i niezwykle odpowiedzialne zadanie, którego nie da się dobrze zrealizować bez czujności i autentycznej troski.

Czynniki warunkujące lepsze wyniki w nauce w świetle badań prof. Johna Hattiego.

Zadania dla polskiej szkoły, które wynikają z analizy raportu profesora Hattiego i doświadczeń Centrum Edukacji Obywatelskiej, to doskonalenie współpracy nauczycieli. Może ono stanowić ścieżkę prowadzącą do rozwoju uczniów, upowszechnienia się profesjonalnej informacji zwrotnej w procesie uczenia się oraz przyswajania uczniom umiejętności „pracy we współpracy”.

Jak nauczyciel może zmieniać zachowania uczniów na pozytywne? - Nie naciskać, nie forsować swoich racji, ale wykazać elastyczność, wspólnie szukać przyczyn agresji i pokazać reakcje alternatywne, - okazać szacunek i empatię, - mówić o swoich uczuciach związanych ze sprawą (komunikat typu "ja"): Kiedy Ty ................................................................. (zachowanie) czuję się................................................................... (emocje) ponieważ.................................................................. (skutki) i chciałbym na przyszłość.......................................... (zachowanie pożądane) - dać czas na wyciszenie (uczniowi pobudzonemu, przeszkadzającemu), - zająć czymś (np. dać zadanie do wykonania, jako pilne, - dać czas na "odgadanie się" lub opisanie sytuacji, jeśli trudno o niej mówić (młodsze dzieci wolą rysować), - odegrać zamianę ról uczestników biorących udział w konflikcie (to pozwala poznać różne punkty widzenia, - aktywne słuchanie, - rozpoznawać symptomy stresu, frustracji, lęku, - przewidywać zachowania wywołane stresem, - modelowanie pozytywnych wzorów (gdyż najczęściej agresor wynosi z domu negatywne), - mówienie o agresji z klasą, z agresorem i ofiarą, - praca z grupą - jako strategia wobec agresora: otaczanie ofiary osobami mocnymi, pokazywanie jak najlepszych cech ofiary, - dowartościowanie agresora w innych sytuacjach, wykorzystując jego pozytywne mocne strony, - w silnych emocjach nie rozmawiać z dzieckiem przez rozum, tylko zaakceptować jego przeżycia, aby samo zobaczyło, co się z nim dzieje i samo nauczyło się rozwiązywać problemy (to tak jak z przypadkiem tonącego, którego trzeba ratować, a nie uczyć pływać),  Nauczyciel może także wypracować ćwiczenia do wykorzystania na lekcjach, wtedy, kiedy lekcja jest nudna, podjąć interesujące techniki pracy, np. praca w małych grupach, czy  w parach, podjąć nośne tematy, czy problemy nurtujące klasę, które czasami są ukryte, ale podskórnie żyją, uczyć na każdej lekcji właściwej komunikacji, korzystać z pomocy pedagoga i uczyć sztuki mediacji i negocjacji oraz asertywności, uczyć pozytywnego myślenia i wiary w siebie: człowiek ze wszystkim może sobie poradzić, tworzyć atmosferę ładu moralnego  i społecznego, uczyć odpowiedzialności i wychowywać do wartości, wyraźnie zaznaczając, że życie jest największą wartością samą w sobie. W pracy z dziećmi i młodzieżą najważniejsza jest postawa samego nauczyciela. Nauczyciel musi mieć świadomość, że uczy i wychowuje, wprowadzając nowe treści w życie młodego człowieka, ale nade wszystko wychowuje samym sobą i jak przewodnik i tłumacz wprowadza wychowanka w świat kultury i cywilizacji.

Artykuł ten przedstawia metody, formy i sposoby ich realizacji w zakresie "Edukacji przyrodniczej w przedszkolu"